دسته: آموزش نگهداری

طوطی ها پرندگان خاصی هستند، آنها خصوصیات منحصربه فردی دارند که رابطه مستقیمی با اجتماعی بودنشان دارد. از زندگی جمعی لذت می برند و تعامل با سایر پرندگان و موجودات اطرافشان را دوست دارند. یکی از راه هایی که برای برقراری ارتباط انتخاب می کنند و توانایی اش را دارند، تولید صدا و گونه ای صحبت کردن است. این موجودات زیبا برای برقراری ارتباط منتظر پرنده دیگری نمی شوند و اگر در خانه ای باشند، افراد خانواده را برای خود دوست تلقی کرده و سعی می کنند تا با صحبت کردن ارتباط برقرار کنند. امروزه عده ای از دانشمندان عقیده دارند که طوطی ها تنها صدای انسان و صداهای محیط اطراف را تقلید می کنند، اما برخی هم نظرشان این است که بین احساس و کلام طوطی رابطه ای وجود دارد. ما در این مطلب نکاتی را برای آموزش حرف زدن به طوطی بیان می کنیم. با ما همراه باشید.

طوطی اگر احساس ترس کند یا خشمگین و ناراحت باشد، سکوت می کند و اگر برای مدت طولانی تنها بماند، شروع به جیغ زدن می کند.

برخی از دانشمندان تصور می کنند که توانایی حرف زدن طوطی به ساختار زبانش مربوط است، اما این تنها یک نظریه است. بسیاری از طوطی ها می توانند سوت هم بزنند.

صحبت کردن و تقلید صدا برای طوطی ها جنبه جلب توجه دارد. در واقع او با این کارهایش می خواهد به صاحبش بگوید که به من هم توجه کن! یا با من بازی کن!

باید بدانید که تمامی گونه های این دسته از پرندگان قادر به صحبت کردن نیستند، پس اگر بابت این توانایی طوطی قصد خرید دارید، از قبل در مورد انواع سخنگوی آنها تحقیق کافی بکنید. به عنوان مثال مرغ عشق در سن پایین تا ۶ ماهگی صحبت کردن را یاد می گیرد، کاسکو ممکن است از ۹ ماهگی تا حتی یک سالگی شروع به حرف زدن کند، یا مثلا طوطی آمازونی اگر در جوانی حرف زدن را یاد نگیرد ممکن است دیگر هیچ وقت این توانایی را پیدا نکند. اما چگونه به طوطی حرف زدن یاد بدهیم؟

برای آموزش حرف زدن به طوطی باید نکاتی را در نظر بگیرید. در این مطلب برخی از آنها را با هم مرور می کنیم.

[quote]بیشتر بدانید:

تعلیم بازی به طوطی ها [/quote]

نحوه آموزش حرف زدن به طوطی

• اولین قدم داشتن صبر و حوصله است. شما باید زمان زیادی را صرف آموزش حرف زدن با طوطی کنید. بهتر است در طول روز با او صحبت کنید. در واقع آموزش باید مداوم و مرتب باشد.
• طوطی ها هم مانند انسان ها ممکن است در ساعت هایی در طول روز حوصله حرف و ارتباط برقرار کردن را نداشته باشند. به همین دلیل شما باید این ساعت ها را به خوبی تشخیص دهید. در بسیاری از گونه های طوطی صبح ها، ساعات ابتدایی روز و قبل از غروب بهترین زمان برای یادگیری است.
• به طوطی مخصوصا طوطی های وحشی عشق بورزید و محبت کنید، بگذارید از اهمیتی که برایتان دارد مطمئن شود. حس محبت بین طوطی و صاحبش یادگیری را سریع تر می کند.
• صحبت هایتان تنوع داشته باشد. یک کلمه خاص را با تون های متفاوت ادا کنید. اگر اسم چیزی را به او یاد می دهید، مثلا تخمه، حتما خود تخمه را هم به او نشان دهید. کلمات را کاملا واضح و با صدای بلند بیان کنید. بعد از آنکه توانست کلمه را تکرار کند، کلمه مورد نظر را در قالب یک جمله کوتاه برایش بکار ببرید. مثلا تخمه دوست داری؟
• برای یاد دادن جمله به طوطی از به کار بردن جملات طولانی پرهیز کنید. سعی کنید از جملات کوتاه و رایج  در خانه استفاده کنید. مثلا: مینا بیا، طوطی سلام، حالت خوبه. بهتر است جملاتی مانند صبح بخیر و شب بخیر را حتما در خود صبح یا شب هنگام خواب برایش تکرار کنید.
• محلی که قفس طوطی را برای آموزش قرار می دهید باید کاملا آرام باشد، صداهای اضافی و مزاحم را حذف کنید.
• بعد از تکرار کلمات حتما به او جایزه دهید. این کار انگیزه طوطی را برای یادگیری بیشتر می کند. تشویق کردن طوطی بعد از ادای هر کلمه در واقع کلید طلایی آموزش حرف زدن به طوطی است.
• پرنده را خسته نکنید و به او فشار نیاورید. بهتر است جلسات آموزشی بیشتر از ۲۰ دقیقه و بیش از ۲ بار در طول روز نباشد.

در آخر محدودیت های طوطی تان را بپذیرید. برخی از طوطی ها بسیار سریع قادرند کلمات را خیلی واضح بیان کنند، اما عده ای دیگر آموزششان بسیار طول می کشد و شاید هرگز نتوانند به وضوح و با صدایی رسا صحبت کنند. در هر حال، شما باید از او بابت تلاشی که می کند قدردانی کنید و همواره پرنده تان را بی قید و شرط دوست داشته باشید.

خانواده طوطی‌ها

پرندگان این خانواده از جمله پرطرفدارترین پرندگان زینتی محسوب می‌شوند. توانایی صحبت کردن (در برخی از گونه‌ها)، طول عمر مناسب و اُنس گرفتن به محیط خانه از خصوصیات مثبت این پرندگان به شمار می‌رود.

در ابتدا به معرفی چند پرنده معروف این خانواده می‌پردازیم:

طوطی بلوطی خاکستری آفریقایی (کاسکو)

کاسکو (طوطی بلوطی خاکستری آفریقایی) یکی از شناخته‌شده‌ترین انواع طوطی‌های صحبت کننده هست. در رابطه با نگهداری این نوع طوطی باید بدانیم که سوت زدن را خیلی سریع می‌آموزد زیرا شبیه صدای طبیعی اوست.

در حضور غریبه‌ها تمایل به صحبت کردن ندارد. به دلیل طبیعت حساس و عصبی، این پرنده نسبت به عارضه “پرکنی” حساس است.

بدن کاسکو خاکستری‌رنگ است. پرهای بال مایل به مشکی، صورت سفید، شکم سفید و دم قرمزرنگ هست.

از علائم بلوغ پرنده رنگ عنبیه است که درنابالغین سیاه‌رنگ و در بالغین متمایل به زرد است.

طوطی کوچک حلقه گردنی

این نوع طوطی ازجمله متداول‌ترین پرندگان زینتی است.

طوطی کوچک حلقه گردنی دارای اندازه متوسط بادم بلند و اغلب سبزرنگ هستند. نرهای بالغ دارای یک حلقه در اطراف گلوی خود هستند.

طوطی‌های کوتوله

پرنده‌های بسیار زیبا و جذاب که به‌سرعت با محیط خانه اُنس می‌گیرد.

وجه تسمیه Loyebird به دلیل ارتباط عاطفی نزدیکی است که بین یک جفت ازاین‌گونه وجود دارد. این پرنده در شرایط اسارت کمتر جوجه می‌دهد.

طوطی‌های کوتوله در رنگ‌های متنوع وجود دارند ولی همگی آن‌ها دارای حلقه گوشتی سفیدرنگی در اطراف چشم هستند.

در گونه‌ای که صورت قرمزرنگ دارد شدت قرمزی صورت با بلوغ پرنده به حداکثر خود می‌رسد.
ضمن اینکه نابالغ‌ها به‌طورکلی آرام‌تر هستند. جیره غذایی شامل مخلوط دانه غلات و تخم آفتابگردان به همراه سبزی‌ها و میوه است. طوطی‌های کوتوله نر و ماده ازنظر ظاهری تفاوت چندانی ندارند.

نقش انتخاب و خریداری در نگهداری طوطی

طوطی‌های بزرگ چندین دهه عمر می‌کنند و به صاحب خود وفادار هستند.

برخی از آن‌ها مقلد خوب صدا هستند ولی منقار بزرگ و قوی آن‌ها می‌تواند به اثاثیه منزل آسیب برساند.

نگهداری طوطی به‌صورت جفت بهتر است.

یک کاسکو جوان بسیار کنجکاو است و باید وقت زیادی را به آن اختصاص داد.

طوطی کوتوله بسیار جذاب است، ولی قیمت بیشتری دارد. طوطی کوتوله بهتر است در سنین ۶-۷ هفتگی خریداری شوند.

کاسکو نیز بهتر است در جوانی خریداری شود. در هنگام خرید به وضعیت پرها دقت کنید. وضعیت پرها نشانه خوبی از وضعیت کلی سلامت پرنده است. در پرنده سالم پرها صاف، شفاف و درخشان هستند. ولی پرنده بیمار اغلب کسل بوده، پرهای ژولیده‌ای دارد.

نکات مهم

هنگام خرید به وضعیت چشم‌ها و سوراخ‌های بینی نیز باید توجه کرد، چشم‌ها باید شفاف و درخشان باشند تورم اطراف چشم یا ملتحمه، ریزش از بینی یا به هم چسبیدگی پرهای اطراف چشم و بینی نشانه بیماری تنفسی است.

منقار نباید رشد یا حالت غیرطبیعی داشته باشد. در بدن تورم دیده نشود، در سینه آثاری از پرکنی نباشد، اطراف مخرج طبیعی باشد. پاها به‌راحتی میله قفس را بگیرند.

پنجه‌ها رشد غیرطبیعی نداشته باشند، عضلات سینه قوی باشد. طوطی به‌طور ذاتی موجودی اجتماعی است و برای سرحال بودن باید جفت مناسب داشته یا در تماس مرتب با انسان باشد.

حضور گربه موجب ناراحتی پرنده می‌شود. حتی اگر دسترسی مستقیم به آن نداشته باشد. سگ معمولاً ورود پرنده را می‌پذیرد ولی باید توجه داشت که توجه زیاد به سگ در حدی باشد که باعث حسادت طوطی نشود.

پرنده جدید را باید به‌تدریج وارد کرد، حتی اگر جفت پرنده شما باشد. ابتدا باید قفس‌های مجزای آن‌ها را کنار هم قرارداد بدون اینکه باهم تماس داشته باشند تا به‌تدریج یکدیگر را بپذیرند.

قفس طوطی

در رابطه با نگهداری طوطی قفس باید فضای کافی داشته باشد. هرچند که هیچ قفسی به‌اندازه کافی بزرگ نیست اما قفس طوطی باید محکم باشد.

طوطی‌ها بیشتر وقت خود را صرف بالا رفتن از میله‌ها می‌کنند؛ بنابراین وجود لبه‌های تیز با تراشه فلزات در میله‌های قفس می‌تواند به‌راحتی سبب ایجاد جراحت و خونریزی در زبان پرنده شود.

باید توجه داشته که از زدن مداوم اشیا توسط طوطی موجب می‌شود که منقار آن کمتر نیاز به اصلاح داشته باشد. در ضمن این کار نوعی سرگرمی برای پرنده است و ازاین‌رو کمتر پرهای خود را خواهد کند.

ظروف پلاستیکی غذا برای طوطی‌های بزرگ دوام کمی دارند زیرا پلاستیک شکننده بوده ایجاد لبه‌های تیز می‌کند.

برای اینکه ظروف غذا با مدفوع آلوده نشود باید در سطحی بالاتر از قفس باشند و هرگز زیر میله قرار نگیرند.

آبخوری لوله‌ای طوطی‌های کوتوله مناسب است ولی طوطی‌های بزرگ‌تر پلاستیک پایه آن را از بین می‌برند؛ پس برای کاسکو و طوطی‌های حلقه گردنی بهتر است آب در ظرف فلزی نیم‌دایره‌ای شکل ریخته شود.

آب همیشه باید تازه و تمیز باشد ظرف آب باید جایی قرار گیرد که در معرض آلودگی با مدفوع و غذا نباشد.

برای کف قفس روزنامه جاذب خوب و دسترس است ولی بهتر است روزنامه رنگی استفاده نشود؛ زیرا حاوی مواد سمی است. طوطی‌ها خیلی زود روش باز کردن در قفس را یاد می‌گیرند؛ بنابراین یک جفت معمولی کافی نیست.

میله داخل قفس

بیشتر پرندگان زینتی روی میله پلاستیکی احساس راحتی نمی‌کنند، برای این پرندگان شاخه درختان مناسب‌تر است.

یک شاخه درخت مناسب انتخاب کنید که عاری از مدفوع پرندگان وحشی، قارچ و سموم ناشی از سم‌پاشی باشد؛ سپس برگ‌ها و شاخه‌های اضافی آن را قطع کرده و در قفس قرار دهید.

قطر میله برای طوطی و کاسکو باید در حدود ۵ / ۲ سانتیمتر و برای طوطی کوتوله حدود ۱ – ۱/۵ سانتی‌متر باشد. بهتر است شاخه‌های طبیعی نیز هرچند وقت یک‌بار تعویض شوند.

جای مناسب قفس برای قرار دادن قفس گوشه اتاق مناسب است زیرا پرنده در کنار دیوار احساس امنیت می‌کند.

آشپزخانه برای قرار دادن قفس جای مناسبی نیست، زیرا بخارات موجود در آشپزخانه برای پرنده مضر هستند. بهتر است محل قرار گرفتن پرنده چند سانتی‌متر بالاتر از سطح چشمان ما باشد، نزدیک بودن ارتفاع قفس به چشمان ما موجب می‌شود که کنترل بهتری روی پرنده صورت گیرد و اهلی کردن آن ساده‌تر گردد. بااین‌حال باید توجه داشت که اکثر پرندگان در طبیعت بیشتر اوقاتشان را در سطحی بالاتر از چشم انسان می‌گذرانند.

برخی نکات مهم در نگهداری طوطی

برای پرنده سالم دمای بین ۱ تا ۲۶ درجه سانتی‌گراد بدون تغییرات ناگهانی و رطوبت ۴۰ تا ۵۰ درصد مناسب است.

تمام پرنده‌ها در نور کم، راحت‌تر گرفته می‌شوند. اگر پرنده از قفس فرار کرد ابتدا اتاق را تاریک کنید و به‌آرامی به او نزدیک شوید.

برای طوطی کوچک بال‌ها را کف دست جمع کرده، سر آن را به‌آرامی بین انگشت اول و دوم قرار دهید.

برای گرفتن طوطی‌های بزرگ بهتر است از دستکش ضخیم استفاده شود زیرا منقار قوی آن‌ها قادر است آسیب جدی به دست وارد کند.

کوتاه کردن پَر و ناخن طوطی

این عمل به‌منظور تحت کنترل بودن پرنده و گرفتن قدرت پرواز از آن (به‌ویژه پرنده‌هایی که از قفس بیرون می‌آیند) انجام می‌شود.

بهتر است این عمل توسط دو نفر انجام شود. برای این کار باید ۸-۶ پر اصلی هر دو بال از سمت خارج چیده شود .۲ پر خارجی را کوتاه نمی‌کنند تا بال شکل زننده به خود نگیرد. در کاسکو که سنگین‌تر است حداکثر چیدن ۶ پر کافی است.
ناخن‌های پرنده رشد مداوم دارند و کوتاه کردن آن‌ها ضروری است. همانند کوتاه کردن ناخن‌ها در سگ، در طوطی‌ها این کار از محلی که فاقد عروق خونی است انجام می‌شود. البته درصورتی‌که چوب زیر پای پرنده مناسب باشد ناخن بیش‌ازحد بلند نمی‌شود ضمن اینکه اکثر کاسکوها خودشان عادت به کوتاه کردن ناخن دارند.

تغذیه طوطی

در رابطه با نگهداری طوطی باید بدانیم که پرندگان خانواده طوطی بر اساس اندازه خود نیاز به دانه‌دارند.

دانه‌ها شامل دو گروه مهم هستند:

• غلات: کربوهیدرات زیاد و چربی کم دارند مثل ارزن و ذرت.
• دانه‌های روغنی: دارای چربی زیاد و کربوهیدرات کم می‌باشند مثل تخمه آفتابگردان و گل‌رنگ. طوطی کوتوله تخمه آفتابگردان و گل‌رنگ را بیشتر دوست دارد و در بین غلات، جو نیم کوب شده را ترجیح می‌دهد. برای جوجه‌هایی که از والدین جدا می‌شوند ذرت مناسب است که می‌توان آن را پخت تا نرم شود در باندهای موجود معمولاً اسیدهای آمینه ضروری (به‌ویژه لیزین و متیونین) مواد معدنی و ویتامین A پائین است؛ بنابراین ترکیب ۱ – ۲ دانه برای پرنده کافی نیست.

استفاده ترکیبی برای حفظ سلامتی اکثر پرنده‌های زینتی مفید است. این غذاهای کمکی می‌تواند شامل سبزی‌ها (مثل کلم) میوه (سیب و انگور و زرد الو) و مقدار کمی پروتئین حیوانی (مثل تخم‌مرغ پخته) باشد.

نکته: اضافه شدن غذای کمکی باید از مقادیر بسیار کم شروع شود مقدار مناسب سبزی‌ها دارای ویتامین‌ها و مواد معدنی باارزش بوده به دلیل داشتن فیبر، مانع چاق شدن پرنده می‌گردند، ولی مقدار زیاد آن‌ها موجب اسهال می‌شود.

اگر طوطی شما جوجه است و می‌خواهید در رابطه با تغذیه آن اطلاعات کسب کنید خواندن مقاله زیر را به شما پیشنهاد می‌دهیم:

تغذیه جوجه طوطی برزیلی

عارضه پَرکنی

یکی از نکاتی که باید در نگهداری طوطی در نظر بگیریم عارضه پرکنی این پرنده است.

یک سندرم با علل مختلف و در طوطی‌ها شایع هست. ازجمله عوامل مهم در بروز آن می‌توان به دلتنگی، نداشتن جفت یا مصاحب، استرس و بروز تغییرات در محیط (مانند تغییر در تغذیه، مکان، فعالیت یا ورود افراد جدید به محیط که توجه صاحب پرنده را بیشتر جلب کند) اشاره کرد.

ممکن است پرنده این عمل را از پرنده دیگری یاد گرفته و تکرار کند. در مورد طوطی‌هایی که بیشتر وقت خود را در یک قفس کوچک گذرانده و فعالیت کمی دارند، این عارضه می‌تواند بخشی از سرگرمی آن‌ها باشد.

بسیاری از پرندگان این عمل را در تنهایی یا در شب انجام می‌دهند؛ بنابراین این عدم مشاهده پرکنی توسط طوطی، دلیلی بر رد آن نیست. در این حالت، الگو و نواحی ریزش پر به تشخیص عارضه کمک می‌کند.

نکته مهم در رابطه با پَرکنی طوطی

اگر روی سر و گردن پوشش کامل باشد، ولی منطقه دیگری از بدن (به‌ویژه سینه و شکم) فاقد پر بوده هیچ نشانه‌ای از بیماری‌های التهابی پوست وجود نداشته باشد، باید در درجه اول به بروز عارضه پرکنی مشکوک شد. اولین قدم برای درمان تجزیه‌وتحلیل محیط زندگی پرنده به‌ویژه در مراحل اولیه بروز عارضه است. به حداقل رساندن عوامل فیزیکی یا روانی، اصلاح محیط و غذا یا تغیر محیط افزودن غذاهای کمکی (مثل میوه و سبزی) فراهم کردن اسباب‌بازی‌های بی‌خطر و شاخه‌های درخت تمیز تا پرنده از منقار خود بیشتر استفاده کند، در درمان مؤثر است.

درصورتی‌که تمام راه‌ها به شکست منتهی شوند می‌توان از گردنبند الیزابت (به شکل مخروط ناقص که به پرنده اجازه نمی‌دهد به بدن خود دسترسی داشته باشد و بهتر است با فیلم رادیولوژی ساخته شود) استفاده کرد. همراه با این تغییرات می‌توان از داروهایی نظیر فلوگزتین ۱ نیز استفاده کرد. برای تسریع در رشد مجدد پرهای جدید بهتر است مکمل‌های ویتامین‌دار به جیره اضافه شود.

بیماری‌های قابل‌انتقال به انسان

در رابطه با نگهداری طوطی باید توجه داشته باشیم که برخی از بیماری‌های طوطی به انسان قابل سرایت است! بیماری مهمی که می‌تواند از پرندگان این خانواده به انسان منتقل شود بیماری پسیتاکوز است. سایر بیماری‌های مشترک که انتقال کمتری به انسان دارند عبارت‌اند از: سالمونلوز، پاستورلوز، سل و آسپرژیلوز.

پسیتاکوز

این بیماری از سراسر جهان گزارش‌شده است. عامل بیماری کلامید یا پسیناسی ۲ است. ممکن است پرنده بیش از اینکه تحت استرس نشانه‌های بیماری را نشان دهد مدت‌ها حامل ارگانیسم باشد.

در صورت امکان بهتر است پرنده پس از خرید، مورد آزمایش قرار گیرد. ارگانیسم در ترشحات دهان، بینی و مدفوع وجود دارد و انتقال از طریق تماس مستقیم و آئروسل‌ها صورت می‌گیرد.

نشانه‌های بالینی متغیر هستند و به سیستم و اندام درگیر، حدت ارگانیسم و وضعیت ایمنی میزبان بستگی دارند، پرندگان جوان نسبت به عفونت حساس‌تر هستند. نشانه‌ها به‌طورکلی شامل کاهش وزن، بی‌حالی، افسردگی، بی‌اشتهایی، اسهال سبز تا خونی گاهی اوقات نشانه‌های تنفسی، تورم ملتحمه و آبریزش از چشم و بینی هست.

این بیماری در انسان پنومونی آتیپیک ایجاد می‌کند. تشخیص از طریق جدا کردن عامل از طریق کشت سلولی با جنین جوجه و سرولوژی (Elisa, CFT) انجام‌پذیر است.

درمان بیماری شامل استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های خانواده تتراسایکلین (به‌ویژه کلر تترا سایکلین) برای مدت یک ماه (زیرا نتراسایکلین روی ارگانسیم فعال و در حال تقسیم مؤثر است) هست.

سالمونلوز

به عفونت ایجادشده به‌وسیله باکتری‌های جنس سالمونلا اطلاق می‌شود. این عفونت شایع است و اغلب گونه‌ها در هر سن به آن مبتلا می‌شوند. بااین‌حال شکل حاد بیماری در پرندگان جوان، تحت استرس و دارای تغذیه ضعیف بیشتر روی می‌دهد.کاسکو به سالمونلوز حساس است. انتقال بیماری به دو صورت (مستقیم و غیرمستقیم خوردن غذای آلوده) روی می‌دهد عفونت‌های مزمن می‌توانند با جایگزین شدن باکتری در مفاصل و ایجاد درد، سختی حرکت با تورم و ضعف همراه باشند تشخیص بیماری با جدا کردن باکتری از مدفوع یا خون پرنده مبتلا صورت می‌گیرد. درمان با استفاده از آنتی‌بیوتیک خوراکی با تزریقی انجام می‌شود. داروی انروفلوکساسین و کلرامفنیکل برای این منظور مناسب هستند.

کلام پایانی

به پایان مقاله معرفی روش‌های نگهداری طوطی رسیدیم، امیدواریم از خواندن این مقاله لذت برده باشید.

اگر قصد خرید و فروش انواع حیوانات خانگی از جمله طوطی، کاسکو، کبوتر و غیره را دارید وبسایت واسط کالا یا اپلیکیشن واسط کالا بستری امن و راحت برای انجام اینکار می‌باشد.

مقالات مرتبط:

چگونه طوطی خود را برای آواز تربیت کنیم

این یک واقعیت است که طوطی ها قادر به تقلید از گفتار انسان هستند ، اما آنچه بسیاری از صاحبان پرندگان متوجه آن نیستند این است که می توان از همین روش ها برای آموزش آواز پرندگان استفاده کرد تا به آنها آواز بیاموزند. پرندگان به طور طبیعی سعی می کنند تن ها و نت های صداهایی را که یاد می گیرند کپی کنند.

این کار مقداری تمرین و حوصله نیاز خواهد داشت ، اما اگر طوطی شما می تواند صحبت کند ، باید بتوانید آواز را به او یاد دهید.

با گفتار شروع کنید

آموزش انجام برخی از فنون به آن ها می تواند سرگرم کننده باشد ، اما مهم این است که انتظار زیادی از طوطی خود نداشته باشید. به عنوان مثال ، برخی از پرندگان منفرد ، حتی آنهایی که گونه های آنها برای صحبت کردن مشهور است ، به سادگی چیزی را تقلید نمی کنند.

قبل از اینکه بخواهید آهنگی را به پرنده خود بیاموزید ، باید تعیین کنید که آیا پرنده شما توانایی (و اراده) صحبت دارد. اگر پرنده شما در حال گفتن چند کلمه است ، شما باید کار خود را ادامه دهید – در غیر اینصورت ، باید با سخنرانی تشویقی را در پرنده خود شروع کنید ، و سپس به جنبه موسیقی را ترکیب کنید.

چگونه طوطی خود را برای آواز تربیت کنیم

یک منطقه آموزش مناسب انتخاب کنید

محلی که در آن پرنده خود را آموزش می دهید می تواند در موفقیت یا عدم موفقیت در جلسات آموزشی شما تأثیر بگذارد. انتخاب یک منطقه تمرینی مناسب آنقدرها که به نظر می رسد ساده نیست و درست بودن آن می تواند چالش برانگیز باشد. بخاطر داشته باشید که پرنده شما در منطقه ای که نه خیلی غریبه باشد و نه خیلی آشنا؛ بسیار مناسب خواهد بود.

اتاق یا بخشی از خانه را انتخاب کنید که از قفس پرنده و مناطقی که معمولاً بیشتر وقت خود را در آنجا می گذراند. دور باشد ، اما در عین حال فاقد رفت و آمد زیاد. اطمینان حاصل کنید که منطقه شلوغ نیست. حواس او را پرت کرده و در اتاق و پنجره های را ببندید تا خطر پرواز به بیرون را کنترل کنید. و از هر اتاقی که دارای آینه است خودداری کنید. همانطور که بیشتر صاحبان طوطی می دانند ، این پرندگان نمی توانند در برابر بازتابش آنها مقاومت کنند.

آهنگی را که پرنده شما دوست دارد انتخاب کنید

پرندگانی که از تقلید صداها لذت می برند اغلب بیشتر از بقیه پرنده ها به برخی صداها خاص علاقه نشان میدهند. اگر قصد دارید به پرنده خود آهنگی را بیاموزید. بهتر است به انواع صداهایی که به نظر می رسد پرنده شما دوست دارد توجه کنید. رادیو را امتحان کنید تا ببینید پرنده شما چگونه به انواع موسیقی پاسخ می دهد. آیا علاقه بیشتری به آهنگهایی با صدای بیس زیاد ، یا صداهای بلندتر دارد؟ آیا بیشتر به صدای مردانه پاسخ می دهد یا به صدای زنانه؟

حتی ممکن است هنرمندان یا ژانرهای خاصی را کشف کنید که به نظر می رسد پرنده شما بیش از دیگران از آنها لذت می برد. انتخاب آهنگی سرگرم کننده و شاد برای آموزش پرنده خود به طور معمول بهترین راه برای آواز سریع و دقیق طوطی شماست.

چگونه طوطی خود را برای آواز تربیت کنیم

به آرامی شروع کنید

آموختن آواز به پرنده خود تفاوت چندانی با آموزش حرف زدن به پرنده شما ندارد. مهم این است که در یادگیری پرنده خود عجله نکنید. به آرامی شروع کنید ، فقط چند کلمه اول یک آهنگ را تکرار کنید. و بعد مقدار بیشتری را برایش پخش کنید. سعی کنید جلسات آموزشی را هر روز در یک زمان مشخص برگزار کنید.

همچنین می تواند با استفاده از نرم افزار ویرایش صدا برای ایجاد یک لوپ یا حلقه برای پخش مقداری از آهنگ مورد علاقه اش استفاده کنید.

به این ترتیب ، حیوان خانگی شما شروع به تشخیص نحوه قرارگیری صدا و آهنگ ها در کنار هم می کند. و می تواند دقیقاً انواع صداهای مورد نیاز را برای تولید مثل صداهایی که می شنود ، پردازش کند.

برای پرنده خود آواز بخوانید

از آنجا که طوطی ها عاشق تقلید هستند ، رفتاری را که می خواهید پرنده شما کپی کند نشان دهید. بعد از اینکه موسیقی مورد علاقه خود را از قطع کردید. شروع به خواندن آهنگی کنید که می خواهید آن را یاد بگیرد. در حالت ایده آل ، به قفس آن نزدیک می شوید تا بتواند شما را ببیند و بشنود.

صبور باشید و تمرین بدهید

مانند همه چیز ، تمرین ها باید کامل شوند. پرندگان با تکرار بهتر یاد می گیرند. انتظار نداشته باشید که بتوانید یک شبه پرنده خود را آموزش دهید. انجام این کار فقط منجر به ناامیدی شما و طوطی خواهد شد. در عوض ، هر روز ۱۰ تا ۱۵ دقیقه وقت بگذارید تا با پرنده خود کار کنید. انجام این کار چندین مزیت دارد:

یک روالی را ایجاد کرده اید که پرنده شما همیشه منتظر آن است

همچنین احتمالاً نتایج سریع تری برای شما و حیوان خانگی شما به همراه خواهد داشت. زیرا تنظیم یک برنامه آموزشی الگوهای ثابت عملکردی را ایجاد می کند.

مشکلات و رفتار اثبات

در این آموزش خیلی سریع پیش نروید زیرا پرنده ممکن است گیج و ناامید شود. و هرگز سر پرنده خود فریاد نزنید و به او ضربه نزنید.

پرندگان نر تمایل دارند که راحت تر از پرندگان ماده صحبت و آواز یاد بگیرند. اگر یک پرنده ماده دارید ، او هنوز هم می تواند آواز خواندن را یاد بگیرد. اما فقط به شما توصیه میکنم که ممکن است بیشتر طول بکشد.

و پرندگان نر جوان تر زودتر تربیت می شوند. آنها نه تنها هوشیارتر هستند ، بلکه با افزایش سن ، فیزیولوژی پرندگان نیز تغییر می کند. آواز ، سوت و صحبت همه ی رفتاری است که پرندگان در هنگام جفت گیری استفاده می کنند. و دقیقاً مانند انسان ، تستوسترون آنها با افزایش سن افت می کند. بنابراین به نوبه خود صدای کمتری دارند.