طوطی هایی نسبتا کوچک و یکی از بهترین حیوانات خانگی که در رنگ های مختلف وجود دارد و قیمت آنها به نسبت رنگ آن متفاوت است. طبیعت ملایم آنها را به یکی از بهترین پرندگان برای کودکان بدل کرده است. برای تهیه عروس هلندی بهتر است پرنده را از جوجگی انتخاب کنید. در کل پرندگان خونگرمی هستند و نیاز به توجه و محبت دارند و اگر به آنها توجه نشود شروع به جیغ و داد کردن می کنند.
در زبان انگلیسی این پرنده را کوکاتیل Cockatiel می نامند و در اغلب زبان های رایج دنیا به همین نام شناخته می شود. در زبان فارسی به این پرنده طوطی کاکل دار و عروس هلندی می گویند و نام عروس هلندی در بین پرنده فروشان به شدت رایج است.
عمر متوسط آنها بین ۱۵ تا ۲۰ سال است اما عمر بسیار بیشتر هم برای این پرنده شنیده شده است. رژیم غذایی مناسب و تحرک کافی می تواند عمر آنها را افزایش داده و باعث شود همواره پرنده شاد و سرحال داشته باشید. موضوعی که گاها گزارش شده باعث خشونت طوطی عروس هلندی یا ککاتیل می شود قرار گرفتن در تاریکی مطلق است. بهتر است همواره یک چراغ خواب کوچک برای آنها فراهم کنید.
گونه نر آن بال و پر کمی روشن ترو رنگ زرد در اطراف صورت و تاج خود دارند. اما صورت و تاج پرنده ماده خاکستری است. با اینحال تشخیص جنسیت در پرندگان جوان کمی دشوار است. هر دو نوع نر و ماده پرندگان مناسبی برای نگهداری هستند. توصیه می شود در کنار قفس پرندگان نر آینه قرار ندهید چون ممکن است باعث تحرکات آنها برای جذب جفت و ایجاد خشونت در آنها شود.
رژیم غدایی طوطی ککاتیل، مخلوط دانه ها، سبزیجات تازه، میوه، جوانه ها و غلات سبوس دار است. بهتر است از رژیم غذایی متنوع برای آنها استفاده شود و غذای یکنواخت به آنها ندهید.
توانایی صحبت کردن دارند اما نیاز به تمرین بسیار زیاد دارد و کلمات هم معمولا بصورت ریز و نا واضح ادا می شود، اما براحتی می تواند سوت زدن را یاد بگیرد یا نسبت به صدا کردن عکس العمل نشان دهد.
از نظر سلامتی مانند سایر طوطی سانان بسیار قوی هستند و کمتر دچار بیماری می شوند. مستعد غده های چربی هستند، بنابراین از دادن غذای چرب به آنها بپرهیزید.
انواع علائم بیماری این پرنده:
١- بی حالی و گوشه گیری طوطی.
٢- سر به زیر گرفتن و یا قرار دادن سر بر روی یکی از بال ها به مدت طولانی.
٣- افشان بودن بال های طوطی به مدت طولانی.
۴- تجمع مدفوع و چسبیدن ان به مخرج پرنده.
۵- ترشحات ابکی از دهان و بینی.
۶- تورم و زخم در دهان.
٧- وجود حشرات بر روی پرها.
٨- ترشحات ابکی چشم.
٩- وجود زخم های خارجی بر روی بدن.
١٠- ضعف عمومی و بیرون زدن استخوان جناغ سینه.
١١- بی اشتهایی.
١٢- نشستن طوطی بر کف قفس به مدت طولانی.
١٣- مدفوع طوطی ابکی بوده و محتوی مواد غذایی هضم نشده و یا کرم بوده و بویی زننده داشته باشد.