طوطی ها پرندگان خاصی هستند، آنها خصوصیات منحصربه فردی دارند که رابطه مستقیمی با اجتماعی بودنشان دارد. از زندگی جمعی لذت می برند و تعامل با سایر پرندگان و موجودات اطرافشان را دوست دارند. یکی از راه هایی که برای برقراری ارتباط انتخاب می کنند و توانایی اش را دارند، تولید صدا و گونه ای صحبت کردن است. این موجودات زیبا برای برقراری ارتباط منتظر پرنده دیگری نمی شوند و اگر در خانه ای باشند، افراد خانواده را برای خود دوست تلقی کرده و سعی می کنند تا با صحبت کردن ارتباط برقرار کنند. امروزه عده ای از دانشمندان عقیده دارند که طوطی ها تنها صدای انسان و صداهای محیط اطراف را تقلید می کنند، اما برخی هم نظرشان این است که بین احساس و کلام طوطی رابطه ای وجود دارد. ما در این مطلب نکاتی را برای آموزش حرف زدن به طوطی بیان می کنیم. با ما همراه باشید.

طوطی اگر احساس ترس کند یا خشمگین و ناراحت باشد، سکوت می کند و اگر برای مدت طولانی تنها بماند، شروع به جیغ زدن می کند.

برخی از دانشمندان تصور می کنند که توانایی حرف زدن طوطی به ساختار زبانش مربوط است، اما این تنها یک نظریه است. بسیاری از طوطی ها می توانند سوت هم بزنند.

صحبت کردن و تقلید صدا برای طوطی ها جنبه جلب توجه دارد. در واقع او با این کارهایش می خواهد به صاحبش بگوید که به من هم توجه کن! یا با من بازی کن!

باید بدانید که تمامی گونه های این دسته از پرندگان قادر به صحبت کردن نیستند، پس اگر بابت این توانایی طوطی قصد خرید دارید، از قبل در مورد انواع سخنگوی آنها تحقیق کافی بکنید. به عنوان مثال مرغ عشق در سن پایین تا ۶ ماهگی صحبت کردن را یاد می گیرد، کاسکو ممکن است از ۹ ماهگی تا حتی یک سالگی شروع به حرف زدن کند، یا مثلا طوطی آمازونی اگر در جوانی حرف زدن را یاد نگیرد ممکن است دیگر هیچ وقت این توانایی را پیدا نکند. اما چگونه به طوطی حرف زدن یاد بدهیم؟

برای آموزش حرف زدن به طوطی باید نکاتی را در نظر بگیرید. در این مطلب برخی از آنها را با هم مرور می کنیم.

[quote]بیشتر بدانید:

تعلیم بازی به طوطی ها [/quote]

نحوه آموزش حرف زدن به طوطی

• اولین قدم داشتن صبر و حوصله است. شما باید زمان زیادی را صرف آموزش حرف زدن با طوطی کنید. بهتر است در طول روز با او صحبت کنید. در واقع آموزش باید مداوم و مرتب باشد.
• طوطی ها هم مانند انسان ها ممکن است در ساعت هایی در طول روز حوصله حرف و ارتباط برقرار کردن را نداشته باشند. به همین دلیل شما باید این ساعت ها را به خوبی تشخیص دهید. در بسیاری از گونه های طوطی صبح ها، ساعات ابتدایی روز و قبل از غروب بهترین زمان برای یادگیری است.
• به طوطی مخصوصا طوطی های وحشی عشق بورزید و محبت کنید، بگذارید از اهمیتی که برایتان دارد مطمئن شود. حس محبت بین طوطی و صاحبش یادگیری را سریع تر می کند.
• صحبت هایتان تنوع داشته باشد. یک کلمه خاص را با تون های متفاوت ادا کنید. اگر اسم چیزی را به او یاد می دهید، مثلا تخمه، حتما خود تخمه را هم به او نشان دهید. کلمات را کاملا واضح و با صدای بلند بیان کنید. بعد از آنکه توانست کلمه را تکرار کند، کلمه مورد نظر را در قالب یک جمله کوتاه برایش بکار ببرید. مثلا تخمه دوست داری؟
• برای یاد دادن جمله به طوطی از به کار بردن جملات طولانی پرهیز کنید. سعی کنید از جملات کوتاه و رایج  در خانه استفاده کنید. مثلا: مینا بیا، طوطی سلام، حالت خوبه. بهتر است جملاتی مانند صبح بخیر و شب بخیر را حتما در خود صبح یا شب هنگام خواب برایش تکرار کنید.
• محلی که قفس طوطی را برای آموزش قرار می دهید باید کاملا آرام باشد، صداهای اضافی و مزاحم را حذف کنید.
• بعد از تکرار کلمات حتما به او جایزه دهید. این کار انگیزه طوطی را برای یادگیری بیشتر می کند. تشویق کردن طوطی بعد از ادای هر کلمه در واقع کلید طلایی آموزش حرف زدن به طوطی است.
• پرنده را خسته نکنید و به او فشار نیاورید. بهتر است جلسات آموزشی بیشتر از ۲۰ دقیقه و بیش از ۲ بار در طول روز نباشد.

در آخر محدودیت های طوطی تان را بپذیرید. برخی از طوطی ها بسیار سریع قادرند کلمات را خیلی واضح بیان کنند، اما عده ای دیگر آموزششان بسیار طول می کشد و شاید هرگز نتوانند به وضوح و با صدایی رسا صحبت کنند. در هر حال، شما باید از او بابت تلاشی که می کند قدردانی کنید و همواره پرنده تان را بی قید و شرط دوست داشته باشید.

خانواده طوطی‌ها

پرندگان این خانواده از جمله پرطرفدارترین پرندگان زینتی محسوب می‌شوند. توانایی صحبت کردن (در برخی از گونه‌ها)، طول عمر مناسب و اُنس گرفتن به محیط خانه از خصوصیات مثبت این پرندگان به شمار می‌رود.

در ابتدا به معرفی چند پرنده معروف این خانواده می‌پردازیم:

طوطی بلوطی خاکستری آفریقایی (کاسکو)

کاسکو (طوطی بلوطی خاکستری آفریقایی) یکی از شناخته‌شده‌ترین انواع طوطی‌های صحبت کننده هست. در رابطه با نگهداری این نوع طوطی باید بدانیم که سوت زدن را خیلی سریع می‌آموزد زیرا شبیه صدای طبیعی اوست.

در حضور غریبه‌ها تمایل به صحبت کردن ندارد. به دلیل طبیعت حساس و عصبی، این پرنده نسبت به عارضه “پرکنی” حساس است.

بدن کاسکو خاکستری‌رنگ است. پرهای بال مایل به مشکی، صورت سفید، شکم سفید و دم قرمزرنگ هست.

از علائم بلوغ پرنده رنگ عنبیه است که درنابالغین سیاه‌رنگ و در بالغین متمایل به زرد است.

طوطی کوچک حلقه گردنی

این نوع طوطی ازجمله متداول‌ترین پرندگان زینتی است.

طوطی کوچک حلقه گردنی دارای اندازه متوسط بادم بلند و اغلب سبزرنگ هستند. نرهای بالغ دارای یک حلقه در اطراف گلوی خود هستند.

طوطی‌های کوتوله

پرنده‌های بسیار زیبا و جذاب که به‌سرعت با محیط خانه اُنس می‌گیرد.

وجه تسمیه Loyebird به دلیل ارتباط عاطفی نزدیکی است که بین یک جفت ازاین‌گونه وجود دارد. این پرنده در شرایط اسارت کمتر جوجه می‌دهد.

طوطی‌های کوتوله در رنگ‌های متنوع وجود دارند ولی همگی آن‌ها دارای حلقه گوشتی سفیدرنگی در اطراف چشم هستند.

در گونه‌ای که صورت قرمزرنگ دارد شدت قرمزی صورت با بلوغ پرنده به حداکثر خود می‌رسد.
ضمن اینکه نابالغ‌ها به‌طورکلی آرام‌تر هستند. جیره غذایی شامل مخلوط دانه غلات و تخم آفتابگردان به همراه سبزی‌ها و میوه است. طوطی‌های کوتوله نر و ماده ازنظر ظاهری تفاوت چندانی ندارند.

نقش انتخاب و خریداری در نگهداری طوطی

طوطی‌های بزرگ چندین دهه عمر می‌کنند و به صاحب خود وفادار هستند.

برخی از آن‌ها مقلد خوب صدا هستند ولی منقار بزرگ و قوی آن‌ها می‌تواند به اثاثیه منزل آسیب برساند.

نگهداری طوطی به‌صورت جفت بهتر است.

یک کاسکو جوان بسیار کنجکاو است و باید وقت زیادی را به آن اختصاص داد.

طوطی کوتوله بسیار جذاب است، ولی قیمت بیشتری دارد. طوطی کوتوله بهتر است در سنین ۶-۷ هفتگی خریداری شوند.

کاسکو نیز بهتر است در جوانی خریداری شود. در هنگام خرید به وضعیت پرها دقت کنید. وضعیت پرها نشانه خوبی از وضعیت کلی سلامت پرنده است. در پرنده سالم پرها صاف، شفاف و درخشان هستند. ولی پرنده بیمار اغلب کسل بوده، پرهای ژولیده‌ای دارد.

نکات مهم

هنگام خرید به وضعیت چشم‌ها و سوراخ‌های بینی نیز باید توجه کرد، چشم‌ها باید شفاف و درخشان باشند تورم اطراف چشم یا ملتحمه، ریزش از بینی یا به هم چسبیدگی پرهای اطراف چشم و بینی نشانه بیماری تنفسی است.

منقار نباید رشد یا حالت غیرطبیعی داشته باشد. در بدن تورم دیده نشود، در سینه آثاری از پرکنی نباشد، اطراف مخرج طبیعی باشد. پاها به‌راحتی میله قفس را بگیرند.

پنجه‌ها رشد غیرطبیعی نداشته باشند، عضلات سینه قوی باشد. طوطی به‌طور ذاتی موجودی اجتماعی است و برای سرحال بودن باید جفت مناسب داشته یا در تماس مرتب با انسان باشد.

حضور گربه موجب ناراحتی پرنده می‌شود. حتی اگر دسترسی مستقیم به آن نداشته باشد. سگ معمولاً ورود پرنده را می‌پذیرد ولی باید توجه داشت که توجه زیاد به سگ در حدی باشد که باعث حسادت طوطی نشود.

پرنده جدید را باید به‌تدریج وارد کرد، حتی اگر جفت پرنده شما باشد. ابتدا باید قفس‌های مجزای آن‌ها را کنار هم قرارداد بدون اینکه باهم تماس داشته باشند تا به‌تدریج یکدیگر را بپذیرند.

قفس طوطی

در رابطه با نگهداری طوطی قفس باید فضای کافی داشته باشد. هرچند که هیچ قفسی به‌اندازه کافی بزرگ نیست اما قفس طوطی باید محکم باشد.

طوطی‌ها بیشتر وقت خود را صرف بالا رفتن از میله‌ها می‌کنند؛ بنابراین وجود لبه‌های تیز با تراشه فلزات در میله‌های قفس می‌تواند به‌راحتی سبب ایجاد جراحت و خونریزی در زبان پرنده شود.

باید توجه داشته که از زدن مداوم اشیا توسط طوطی موجب می‌شود که منقار آن کمتر نیاز به اصلاح داشته باشد. در ضمن این کار نوعی سرگرمی برای پرنده است و ازاین‌رو کمتر پرهای خود را خواهد کند.

ظروف پلاستیکی غذا برای طوطی‌های بزرگ دوام کمی دارند زیرا پلاستیک شکننده بوده ایجاد لبه‌های تیز می‌کند.

برای اینکه ظروف غذا با مدفوع آلوده نشود باید در سطحی بالاتر از قفس باشند و هرگز زیر میله قرار نگیرند.

آبخوری لوله‌ای طوطی‌های کوتوله مناسب است ولی طوطی‌های بزرگ‌تر پلاستیک پایه آن را از بین می‌برند؛ پس برای کاسکو و طوطی‌های حلقه گردنی بهتر است آب در ظرف فلزی نیم‌دایره‌ای شکل ریخته شود.

آب همیشه باید تازه و تمیز باشد ظرف آب باید جایی قرار گیرد که در معرض آلودگی با مدفوع و غذا نباشد.

برای کف قفس روزنامه جاذب خوب و دسترس است ولی بهتر است روزنامه رنگی استفاده نشود؛ زیرا حاوی مواد سمی است. طوطی‌ها خیلی زود روش باز کردن در قفس را یاد می‌گیرند؛ بنابراین یک جفت معمولی کافی نیست.

میله داخل قفس

بیشتر پرندگان زینتی روی میله پلاستیکی احساس راحتی نمی‌کنند، برای این پرندگان شاخه درختان مناسب‌تر است.

یک شاخه درخت مناسب انتخاب کنید که عاری از مدفوع پرندگان وحشی، قارچ و سموم ناشی از سم‌پاشی باشد؛ سپس برگ‌ها و شاخه‌های اضافی آن را قطع کرده و در قفس قرار دهید.

قطر میله برای طوطی و کاسکو باید در حدود ۵ / ۲ سانتیمتر و برای طوطی کوتوله حدود ۱ – ۱/۵ سانتی‌متر باشد. بهتر است شاخه‌های طبیعی نیز هرچند وقت یک‌بار تعویض شوند.

جای مناسب قفس برای قرار دادن قفس گوشه اتاق مناسب است زیرا پرنده در کنار دیوار احساس امنیت می‌کند.

آشپزخانه برای قرار دادن قفس جای مناسبی نیست، زیرا بخارات موجود در آشپزخانه برای پرنده مضر هستند. بهتر است محل قرار گرفتن پرنده چند سانتی‌متر بالاتر از سطح چشمان ما باشد، نزدیک بودن ارتفاع قفس به چشمان ما موجب می‌شود که کنترل بهتری روی پرنده صورت گیرد و اهلی کردن آن ساده‌تر گردد. بااین‌حال باید توجه داشت که اکثر پرندگان در طبیعت بیشتر اوقاتشان را در سطحی بالاتر از چشم انسان می‌گذرانند.

برخی نکات مهم در نگهداری طوطی

برای پرنده سالم دمای بین ۱ تا ۲۶ درجه سانتی‌گراد بدون تغییرات ناگهانی و رطوبت ۴۰ تا ۵۰ درصد مناسب است.

تمام پرنده‌ها در نور کم، راحت‌تر گرفته می‌شوند. اگر پرنده از قفس فرار کرد ابتدا اتاق را تاریک کنید و به‌آرامی به او نزدیک شوید.

برای طوطی کوچک بال‌ها را کف دست جمع کرده، سر آن را به‌آرامی بین انگشت اول و دوم قرار دهید.

برای گرفتن طوطی‌های بزرگ بهتر است از دستکش ضخیم استفاده شود زیرا منقار قوی آن‌ها قادر است آسیب جدی به دست وارد کند.

کوتاه کردن پَر و ناخن طوطی

این عمل به‌منظور تحت کنترل بودن پرنده و گرفتن قدرت پرواز از آن (به‌ویژه پرنده‌هایی که از قفس بیرون می‌آیند) انجام می‌شود.

بهتر است این عمل توسط دو نفر انجام شود. برای این کار باید ۸-۶ پر اصلی هر دو بال از سمت خارج چیده شود .۲ پر خارجی را کوتاه نمی‌کنند تا بال شکل زننده به خود نگیرد. در کاسکو که سنگین‌تر است حداکثر چیدن ۶ پر کافی است.
ناخن‌های پرنده رشد مداوم دارند و کوتاه کردن آن‌ها ضروری است. همانند کوتاه کردن ناخن‌ها در سگ، در طوطی‌ها این کار از محلی که فاقد عروق خونی است انجام می‌شود. البته درصورتی‌که چوب زیر پای پرنده مناسب باشد ناخن بیش‌ازحد بلند نمی‌شود ضمن اینکه اکثر کاسکوها خودشان عادت به کوتاه کردن ناخن دارند.

تغذیه طوطی

در رابطه با نگهداری طوطی باید بدانیم که پرندگان خانواده طوطی بر اساس اندازه خود نیاز به دانه‌دارند.

دانه‌ها شامل دو گروه مهم هستند:

• غلات: کربوهیدرات زیاد و چربی کم دارند مثل ارزن و ذرت.
• دانه‌های روغنی: دارای چربی زیاد و کربوهیدرات کم می‌باشند مثل تخمه آفتابگردان و گل‌رنگ. طوطی کوتوله تخمه آفتابگردان و گل‌رنگ را بیشتر دوست دارد و در بین غلات، جو نیم کوب شده را ترجیح می‌دهد. برای جوجه‌هایی که از والدین جدا می‌شوند ذرت مناسب است که می‌توان آن را پخت تا نرم شود در باندهای موجود معمولاً اسیدهای آمینه ضروری (به‌ویژه لیزین و متیونین) مواد معدنی و ویتامین A پائین است؛ بنابراین ترکیب ۱ – ۲ دانه برای پرنده کافی نیست.

استفاده ترکیبی برای حفظ سلامتی اکثر پرنده‌های زینتی مفید است. این غذاهای کمکی می‌تواند شامل سبزی‌ها (مثل کلم) میوه (سیب و انگور و زرد الو) و مقدار کمی پروتئین حیوانی (مثل تخم‌مرغ پخته) باشد.

نکته: اضافه شدن غذای کمکی باید از مقادیر بسیار کم شروع شود مقدار مناسب سبزی‌ها دارای ویتامین‌ها و مواد معدنی باارزش بوده به دلیل داشتن فیبر، مانع چاق شدن پرنده می‌گردند، ولی مقدار زیاد آن‌ها موجب اسهال می‌شود.

اگر طوطی شما جوجه است و می‌خواهید در رابطه با تغذیه آن اطلاعات کسب کنید خواندن مقاله زیر را به شما پیشنهاد می‌دهیم:

تغذیه جوجه طوطی برزیلی

عارضه پَرکنی

یکی از نکاتی که باید در نگهداری طوطی در نظر بگیریم عارضه پرکنی این پرنده است.

یک سندرم با علل مختلف و در طوطی‌ها شایع هست. ازجمله عوامل مهم در بروز آن می‌توان به دلتنگی، نداشتن جفت یا مصاحب، استرس و بروز تغییرات در محیط (مانند تغییر در تغذیه، مکان، فعالیت یا ورود افراد جدید به محیط که توجه صاحب پرنده را بیشتر جلب کند) اشاره کرد.

ممکن است پرنده این عمل را از پرنده دیگری یاد گرفته و تکرار کند. در مورد طوطی‌هایی که بیشتر وقت خود را در یک قفس کوچک گذرانده و فعالیت کمی دارند، این عارضه می‌تواند بخشی از سرگرمی آن‌ها باشد.

بسیاری از پرندگان این عمل را در تنهایی یا در شب انجام می‌دهند؛ بنابراین این عدم مشاهده پرکنی توسط طوطی، دلیلی بر رد آن نیست. در این حالت، الگو و نواحی ریزش پر به تشخیص عارضه کمک می‌کند.

نکته مهم در رابطه با پَرکنی طوطی

اگر روی سر و گردن پوشش کامل باشد، ولی منطقه دیگری از بدن (به‌ویژه سینه و شکم) فاقد پر بوده هیچ نشانه‌ای از بیماری‌های التهابی پوست وجود نداشته باشد، باید در درجه اول به بروز عارضه پرکنی مشکوک شد. اولین قدم برای درمان تجزیه‌وتحلیل محیط زندگی پرنده به‌ویژه در مراحل اولیه بروز عارضه است. به حداقل رساندن عوامل فیزیکی یا روانی، اصلاح محیط و غذا یا تغیر محیط افزودن غذاهای کمکی (مثل میوه و سبزی) فراهم کردن اسباب‌بازی‌های بی‌خطر و شاخه‌های درخت تمیز تا پرنده از منقار خود بیشتر استفاده کند، در درمان مؤثر است.

درصورتی‌که تمام راه‌ها به شکست منتهی شوند می‌توان از گردنبند الیزابت (به شکل مخروط ناقص که به پرنده اجازه نمی‌دهد به بدن خود دسترسی داشته باشد و بهتر است با فیلم رادیولوژی ساخته شود) استفاده کرد. همراه با این تغییرات می‌توان از داروهایی نظیر فلوگزتین ۱ نیز استفاده کرد. برای تسریع در رشد مجدد پرهای جدید بهتر است مکمل‌های ویتامین‌دار به جیره اضافه شود.

بیماری‌های قابل‌انتقال به انسان

در رابطه با نگهداری طوطی باید توجه داشته باشیم که برخی از بیماری‌های طوطی به انسان قابل سرایت است! بیماری مهمی که می‌تواند از پرندگان این خانواده به انسان منتقل شود بیماری پسیتاکوز است. سایر بیماری‌های مشترک که انتقال کمتری به انسان دارند عبارت‌اند از: سالمونلوز، پاستورلوز، سل و آسپرژیلوز.

پسیتاکوز

این بیماری از سراسر جهان گزارش‌شده است. عامل بیماری کلامید یا پسیناسی ۲ است. ممکن است پرنده بیش از اینکه تحت استرس نشانه‌های بیماری را نشان دهد مدت‌ها حامل ارگانیسم باشد.

در صورت امکان بهتر است پرنده پس از خرید، مورد آزمایش قرار گیرد. ارگانیسم در ترشحات دهان، بینی و مدفوع وجود دارد و انتقال از طریق تماس مستقیم و آئروسل‌ها صورت می‌گیرد.

نشانه‌های بالینی متغیر هستند و به سیستم و اندام درگیر، حدت ارگانیسم و وضعیت ایمنی میزبان بستگی دارند، پرندگان جوان نسبت به عفونت حساس‌تر هستند. نشانه‌ها به‌طورکلی شامل کاهش وزن، بی‌حالی، افسردگی، بی‌اشتهایی، اسهال سبز تا خونی گاهی اوقات نشانه‌های تنفسی، تورم ملتحمه و آبریزش از چشم و بینی هست.

این بیماری در انسان پنومونی آتیپیک ایجاد می‌کند. تشخیص از طریق جدا کردن عامل از طریق کشت سلولی با جنین جوجه و سرولوژی (Elisa, CFT) انجام‌پذیر است.

درمان بیماری شامل استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های خانواده تتراسایکلین (به‌ویژه کلر تترا سایکلین) برای مدت یک ماه (زیرا نتراسایکلین روی ارگانسیم فعال و در حال تقسیم مؤثر است) هست.

سالمونلوز

به عفونت ایجادشده به‌وسیله باکتری‌های جنس سالمونلا اطلاق می‌شود. این عفونت شایع است و اغلب گونه‌ها در هر سن به آن مبتلا می‌شوند. بااین‌حال شکل حاد بیماری در پرندگان جوان، تحت استرس و دارای تغذیه ضعیف بیشتر روی می‌دهد.کاسکو به سالمونلوز حساس است. انتقال بیماری به دو صورت (مستقیم و غیرمستقیم خوردن غذای آلوده) روی می‌دهد عفونت‌های مزمن می‌توانند با جایگزین شدن باکتری در مفاصل و ایجاد درد، سختی حرکت با تورم و ضعف همراه باشند تشخیص بیماری با جدا کردن باکتری از مدفوع یا خون پرنده مبتلا صورت می‌گیرد. درمان با استفاده از آنتی‌بیوتیک خوراکی با تزریقی انجام می‌شود. داروی انروفلوکساسین و کلرامفنیکل برای این منظور مناسب هستند.

کلام پایانی

به پایان مقاله معرفی روش‌های نگهداری طوطی رسیدیم، امیدواریم از خواندن این مقاله لذت برده باشید.

اگر قصد خرید و فروش انواع حیوانات خانگی از جمله طوطی، کاسکو، کبوتر و غیره را دارید وبسایت واسط کالا یا اپلیکیشن واسط کالا بستری امن و راحت برای انجام اینکار می‌باشد.

مقالات مرتبط:

چگونه طوطی خود را برای آواز تربیت کنیم

این یک واقعیت است که طوطی ها قادر به تقلید از گفتار انسان هستند ، اما آنچه بسیاری از صاحبان پرندگان متوجه آن نیستند این است که می توان از همین روش ها برای آموزش آواز پرندگان استفاده کرد تا به آنها آواز بیاموزند. پرندگان به طور طبیعی سعی می کنند تن ها و نت های صداهایی را که یاد می گیرند کپی کنند.

این کار مقداری تمرین و حوصله نیاز خواهد داشت ، اما اگر طوطی شما می تواند صحبت کند ، باید بتوانید آواز را به او یاد دهید.

با گفتار شروع کنید

آموزش انجام برخی از فنون به آن ها می تواند سرگرم کننده باشد ، اما مهم این است که انتظار زیادی از طوطی خود نداشته باشید. به عنوان مثال ، برخی از پرندگان منفرد ، حتی آنهایی که گونه های آنها برای صحبت کردن مشهور است ، به سادگی چیزی را تقلید نمی کنند.

قبل از اینکه بخواهید آهنگی را به پرنده خود بیاموزید ، باید تعیین کنید که آیا پرنده شما توانایی (و اراده) صحبت دارد. اگر پرنده شما در حال گفتن چند کلمه است ، شما باید کار خود را ادامه دهید – در غیر اینصورت ، باید با سخنرانی تشویقی را در پرنده خود شروع کنید ، و سپس به جنبه موسیقی را ترکیب کنید.

چگونه طوطی خود را برای آواز تربیت کنیم

یک منطقه آموزش مناسب انتخاب کنید

محلی که در آن پرنده خود را آموزش می دهید می تواند در موفقیت یا عدم موفقیت در جلسات آموزشی شما تأثیر بگذارد. انتخاب یک منطقه تمرینی مناسب آنقدرها که به نظر می رسد ساده نیست و درست بودن آن می تواند چالش برانگیز باشد. بخاطر داشته باشید که پرنده شما در منطقه ای که نه خیلی غریبه باشد و نه خیلی آشنا؛ بسیار مناسب خواهد بود.

اتاق یا بخشی از خانه را انتخاب کنید که از قفس پرنده و مناطقی که معمولاً بیشتر وقت خود را در آنجا می گذراند. دور باشد ، اما در عین حال فاقد رفت و آمد زیاد. اطمینان حاصل کنید که منطقه شلوغ نیست. حواس او را پرت کرده و در اتاق و پنجره های را ببندید تا خطر پرواز به بیرون را کنترل کنید. و از هر اتاقی که دارای آینه است خودداری کنید. همانطور که بیشتر صاحبان طوطی می دانند ، این پرندگان نمی توانند در برابر بازتابش آنها مقاومت کنند.

آهنگی را که پرنده شما دوست دارد انتخاب کنید

پرندگانی که از تقلید صداها لذت می برند اغلب بیشتر از بقیه پرنده ها به برخی صداها خاص علاقه نشان میدهند. اگر قصد دارید به پرنده خود آهنگی را بیاموزید. بهتر است به انواع صداهایی که به نظر می رسد پرنده شما دوست دارد توجه کنید. رادیو را امتحان کنید تا ببینید پرنده شما چگونه به انواع موسیقی پاسخ می دهد. آیا علاقه بیشتری به آهنگهایی با صدای بیس زیاد ، یا صداهای بلندتر دارد؟ آیا بیشتر به صدای مردانه پاسخ می دهد یا به صدای زنانه؟

حتی ممکن است هنرمندان یا ژانرهای خاصی را کشف کنید که به نظر می رسد پرنده شما بیش از دیگران از آنها لذت می برد. انتخاب آهنگی سرگرم کننده و شاد برای آموزش پرنده خود به طور معمول بهترین راه برای آواز سریع و دقیق طوطی شماست.

چگونه طوطی خود را برای آواز تربیت کنیم

به آرامی شروع کنید

آموختن آواز به پرنده خود تفاوت چندانی با آموزش حرف زدن به پرنده شما ندارد. مهم این است که در یادگیری پرنده خود عجله نکنید. به آرامی شروع کنید ، فقط چند کلمه اول یک آهنگ را تکرار کنید. و بعد مقدار بیشتری را برایش پخش کنید. سعی کنید جلسات آموزشی را هر روز در یک زمان مشخص برگزار کنید.

همچنین می تواند با استفاده از نرم افزار ویرایش صدا برای ایجاد یک لوپ یا حلقه برای پخش مقداری از آهنگ مورد علاقه اش استفاده کنید.

به این ترتیب ، حیوان خانگی شما شروع به تشخیص نحوه قرارگیری صدا و آهنگ ها در کنار هم می کند. و می تواند دقیقاً انواع صداهای مورد نیاز را برای تولید مثل صداهایی که می شنود ، پردازش کند.

برای پرنده خود آواز بخوانید

از آنجا که طوطی ها عاشق تقلید هستند ، رفتاری را که می خواهید پرنده شما کپی کند نشان دهید. بعد از اینکه موسیقی مورد علاقه خود را از قطع کردید. شروع به خواندن آهنگی کنید که می خواهید آن را یاد بگیرد. در حالت ایده آل ، به قفس آن نزدیک می شوید تا بتواند شما را ببیند و بشنود.

صبور باشید و تمرین بدهید

مانند همه چیز ، تمرین ها باید کامل شوند. پرندگان با تکرار بهتر یاد می گیرند. انتظار نداشته باشید که بتوانید یک شبه پرنده خود را آموزش دهید. انجام این کار فقط منجر به ناامیدی شما و طوطی خواهد شد. در عوض ، هر روز ۱۰ تا ۱۵ دقیقه وقت بگذارید تا با پرنده خود کار کنید. انجام این کار چندین مزیت دارد:

یک روالی را ایجاد کرده اید که پرنده شما همیشه منتظر آن است

همچنین احتمالاً نتایج سریع تری برای شما و حیوان خانگی شما به همراه خواهد داشت. زیرا تنظیم یک برنامه آموزشی الگوهای ثابت عملکردی را ایجاد می کند.

مشکلات و رفتار اثبات

در این آموزش خیلی سریع پیش نروید زیرا پرنده ممکن است گیج و ناامید شود. و هرگز سر پرنده خود فریاد نزنید و به او ضربه نزنید.

پرندگان نر تمایل دارند که راحت تر از پرندگان ماده صحبت و آواز یاد بگیرند. اگر یک پرنده ماده دارید ، او هنوز هم می تواند آواز خواندن را یاد بگیرد. اما فقط به شما توصیه میکنم که ممکن است بیشتر طول بکشد.

و پرندگان نر جوان تر زودتر تربیت می شوند. آنها نه تنها هوشیارتر هستند ، بلکه با افزایش سن ، فیزیولوژی پرندگان نیز تغییر می کند. آواز ، سوت و صحبت همه ی رفتاری است که پرندگان در هنگام جفت گیری استفاده می کنند. و دقیقاً مانند انسان ، تستوسترون آنها با افزایش سن افت می کند. بنابراین به نوبه خود صدای کمتری دارند.

هنگام آموزش سخنگویی طوطی ها

زمان های سرحالی طوطی را بشناسید و آن زمان را برای آموزش انتخاب کنید

 

چگونه به طوطی حرف زدن بیاموزیم کاسکو و طوطی سخنگو برای هر کسی بامزه است. همه از اداها و تقلید صدای آنها لذت می برند. اما گاهی آموزش آنها دشوار است. اول از همه باید در انتخاب گونه ی پرنده دقت کنید. برخی گونه ها دیرتر و برخی زودتر حرف می زنند. برخی دیگر اصلا سخنگو نیستند. این مسئله اکثرا با قیمت پرداختی برای پرنده رابطه ای مستقیم دارد. قبل از خرید طوطی به امید حرف زدن این نکته را در نظر بگیرید.

 

• برای آموزش طوطی یا کاسکو به زمان و حوصله ی زیادی نیاز است. اما زمانی که طوطی یادگیری را شروع کند ادامه ی روند چندان دشوار نیست. در تمام مدت روز حرف زدن با او را از یاد نبرید. آموزش باید مداوم و مرتب باشد. برخی از صاحبان پرنده، حوصله ی تعامل طولانی مدت با آنها را ندارند. به همین دلیل یک سی دی از حرف های مورد نظر خود را ضبط می کنند و برای پرنده دائما پخش می کنند. فراموش نکنید که طوطی پرنده ای اجتماعی است و به توجه و محبت شما نیاز دارد. هر چند استفاده از سی دی در یادگیری حرف زدن تاثیر دارد، اما بهتر است او این کلمات را از شما بشنود.

 

• زمان های سرحالی طوطی را بشناسید. طوطی ها هم مانند انسان ها برخی ساعات روز حوصله ی حرف زدن یا تعامل ندارند. زمان هایی که او شادتر و سرحال تر است و در زمان عادی بیشتر تولید صدا می کند را برای آموزش انتخاب کنید. در اغلب گونه های طوطی ساعت اولیه ی روز و پیش از غروب آفتاب برای یادگیری بهترین ساعت ها هستند.

 

• طوطی های وحشی باید به شما اطمینان کنند. آنها باید به شما عشق بورزند و بدانند شما برای آنها اهمیت قائل هستید. اگر طوطی شما را دوست داشته باشد بیشتر به شما توجه می کند و سریع تر یاد میگیرد. در این صورت طوطی در تلاش برای گرفتن محبت از شما یا جلب توجه حتما شروع به تولید صدا خواهد کرد. یکی از راه های جلب اطمینان طوطی آزاد گذاشتن او است. روزی دو ساعت اجازه دهید آزاد باشد و در فضای خانه پرواز کند. البته در لوس کردن او و محبت به وی افراط نکنید. طوطی هایی که محبت زیاد دریافت می کنند و دستی شده اند، به دلیل دریافت توجه و آزادی کافی تلاشی برای حرف زدن نمی کنند.

 

• به صحبت هایتان تنوع بدهید. برای آموزش یک کلمه آن را با تون های مختلف تکرار کنید. همچنین شکل آن را به او نشان دهید. برای مثال تخمه را در دست بگرید و به او نشان بدهید. به او بگویید «تخمه می خواهی؟»، «تخمه دوست داری؟». در این صورت طوطی راحت تر می فهمد که در مورد چه چیزی صحبت می کند. کلمات را رسا و واضح و بلند بیان کنید. سعی کنید پس از تکرار کلمه در بار اول، آن را در جمله به کار ببرید.

 

• برای آموزش حرف زدن توجه طوطی را جلب کنید. سعی کنید فاصله ی مناسبی با قفس داشته باشید و به او استرس وارد نکنید. کلمات را بارها و بارها تکرار کنید و با او خوش برخورد باشید.

 

• حیوانات هم مانند انسان ها خلقیات متفاوتی دارند. برخی طوطی ها به حرف زدن علاقه دارند. زود یادمی گیرند. اما برخی دیگر با حرف زدن میانه ای ندارند و زمان نسبتا طولانی تری می طلبد تا به حرف زدن بیوفتند. برای آغاز آموزش سعی کنید از کلمات رایج در خانه و جملات امری کوتاه استفاده کنید. مثلا تخمه بده، بوس بده، بیا، سلام، حالت خوبه؟ بیا پیشم، جملات خوبی برای شروع هستند. در ادامه می توانید جملات کوتاه را با هم ترکیب کنید و جملات طولانی تری برای او بسازید. برای کلمات پرتکرار در خانه به تلاش چندانی نیاز ندارید. معمولا طوطی اسم صاحب و سایر اعضای خانواده را در اثر تکرار خوب به ذهن می سپارد و تکرار می کند.

 

 

• از خرید اسباب بازی برای او غافل نشوید. یک تاب و چند گلوله ی رنگی در اختیارش بگذارید. طوطی های شادتر سریع تر یاد می گیرند. بعد از تکرار یک کلمه به او تخمه یا آجیل جایزه بدهید. در صورتی که طوطی شما حرف زشتی یاد گرفته است، از تنبیه او غافل نشوید. رفتارهای زشت طوطی از قیمت او می کاهد. اگر به صورت تصادفی حرف زشتی را از تلویزیون یا یکی از اعضای خانواده یادگرفته است، با هر بار تکرار روی قفس او پارچه ی سیاه بکشید. از مدت زمان کم شروع کنید و در صورتی که تکرار کرد به مدت تنبیه بیافزایید.

بسیاری از مردم طوطی را به عنوان حیوان خانگی می گیرند، زیرا امیدوارند که سطح سرگرم کننده ای از تعامل گفتاری با این موجودات یکتا و هوشمند داشته باشند. درک مردم از رفتار گفتاری این پرنده می تواند از درک ویژگی سرگرم کننده تا گفتار انسانی تا این باور که آن ها می توانند مکالمه ای با حیوان خانگی خود داشته باشند، متفاوت باشد.

در حالی که ما سطح تعاملات در این بخش از سرگرمی نمناک مورد بحث قرار نخواهیم داد، اما اگر می خواهید طوطی خانگی تان صحبت کند، باید بدانید چه کاری می توانید برای کمک به این نوع رفتار انجام دهید؟

1. گونه و نوع طوطی خود را بشناسید

از لحاظ تئوری همه گونه های طوطی باید قادر به یادگیری زبان انسان باشند، اما برخی از آن ها در “صحبت کردن” نسبت به بقیه مهارت کمتری دارند. طوطی های خاکستری آفریقا، طوطی های آمازون، کاکل سفیدها و کوکاتیل ها شاید شناخته شده ترین – معروف نوع آن هستند، اما حتی طوطی های کوچک نظیر باجریگار (معروف به پاراکیت یا باجگی)، طوطی کواکر و لاوبرد می توانند در طول زمان نیز یاد بگیرند.

این گونه ها به قدری باهوش هستند که می توانند زبان، عبارات و حتی جملات قابل تشخیص را یاد بگیرند. اگر اولویت شما داشتن یک طوطی است، بهتر است با یکی از گونه هایی که به خاطر توانایی صحبت کردن مشهور است، آشنا شوید.

گونه های دیگری که به عنوان حیوان خانگی نگهداری می شوند، مانند ماکائو، کیاکو، طوطی های سنگال، هم چنین می توانند یاد بگیرند که برخی کلمات را بیان کنند اما به طور معمول کم حرف تر هستند.

آموزش کامل حرف زدن به طوطی

2. شروع ساده:

صرف نظر از نوع پرنده ای که با او تمرین می کنید، بهتر است با یک یا دو کلمه ساده شروع کنید، مانند “سلام”، “خداحافظ” یا “پرنده”. این طوری است که بسیاری از طوطی ها همه آهنگ ها را با اضافه کردن دانه دانه کلمات در یک زمان یاد می گیرند.

3. خودتان نیز تکرار کنید:

پرندگان یاد می گیرند که کلمات را با بارها بارها شنیدن تقلید کنند تا قبل از اینکه پرنده شما آن را نگفته، چند بار تکرار کند. به این معنی است که بسیاری از پرندگان یاد می گیرند از صداهای محیطی نظیر زنگ در، مایکروویو و یا تلفن، بدون اینکه صاحبانشان به آن ها درس بدهند، تقلید کنند.

چنانچه در نمناک اشاره شده است طوطی ها، قبل از این که شروع به تقلید صدایی کنند، به آنها گوش می دهند. این خصوصا در طوطی های خاکستری آفریقایی رایج است ، که می تواند بهترین سخنگویان باشند اما اغلب پس از یک سالگی صحبت نمی کنند.بنابراین اگر طوطی آنچه که شما می گویید را تکرار نکرد، دلسرد نشوید.

4. واضح صحبت کنید:

طوطی ها به بهترین شکل یاد می گیرند زمانی که کلماتی که می شنوند همیشه به وضوح باشد, پس به طور واضح کلماتتان را تلفظ کنید. مهم است که معلم (مالک) کلماتش را زمزمه نکند, بلکه به طور مستقیم به طوطی اش بگوید و هر بار با یک همان لحن صحبت کند.

استفاده از یک لحن به معنی استفاده از همان کلمه برای هر بار که شما می گویید است, و تاکید بر روی همان هجاها در یک کلمه به یک روش در هر زمان مهم است. به نظر می رسد که پرندگان هنگامی که یک کلمه با صدای بلند و مشتاقانه برای آن ها تکرار می شود, سریع تر یاد می گیرند. کلید تقلید در پرندگان, تکرار واضح است.

5. پاداش زیاد:

بهترین راه برای تشویق یک پرنده برای یادگیری یک کلمه استفاده از اصول تقویتی مثبت است. در ابتدا هر بار که کلمه جدید را به طوطی می گویید، یک پاداشی کوچک به او بدهید که در طی آن فقط در طول تمرین دریافت می کند. مواد غذایی کوچک مثل یک تکه بادام، دانه گل آفتابگردان یا بخشی از یک انگور، بسته به ترجیحات پرنده شما.

باید چیزی باشد که پرنده شما بیشتر از همه دوست دارد و این مورد را فقط در طول تمرین باید بدهید و بلافاصله پس از آن که کار مورد نظر را انجام می دهد، به پرنده تان پاداش دهید. در ابتدا، هر بار که کلمه ای را می گویید، به او خوراکی را بدهید. وقتی که پرنده متوجه می شود که وقتی این کلمه را می گویید، صبر می کنید تا به شما نگاه کند بعد از گفتن کلمه به او پاداش دهید.

در نهایت صبر کنید تا پرنده شروع به گفتن کلمه قبل از دادن پاسخ کند، حتی اگر صدا درست بخشی از کلمه باشد.هنگامی که پرنده شروع به تلاش برای گفتن کلمه به طور مرتب می کند، صبر کنید تا زمانی که پرنده تلاشی را برای گفتن کلمه کند. در نهایت، پرنده را خواهد دید که با او برخورد می کنید و ممکن است کلمه را بدون نیاز به گرفتن پاداش به شما بگوید.

چگونه به طوطی حرف زدن یاد بدهیم؟

6. صبور باشید:

درست همانطور که افراد مختلف در سن های متفاوتی یاد می گیرند، بنابراین پرندگان نیز متفاوت هستند. برخی از پرندگان در عرض چند ماه قادر به یاد گرفتن هزاران کلمه هستند، در حالی که برخی دیگر تنها چند کلمه را یاد می گیرند.

در بخشی، سرعتی که یک پرنده یاد می گیرد ، بستگی به این دارد که شما چقدر با او تمرین می کنید؛ با این حال، برخی از پرنده ها بدون توجه به اینکه چقدر سعی می کنید به آن ها آموزش دهید، چیزی را یاد نمی گیرند. صبر کنید، صبور باشید، انتظارات منطقی داشته باشید و زود شروع کنید.

در حالی که اغلب طوطی ها چه چیزی را بعد از چند روز گوش دادن تکرار نخواهند کرد، اما آن ها هنوز مشغول جذب و پردازش چیزهایی هستند ، که شما می گویید.بنابراین، هرچه بیشتر با آن ها صحبت کنید زودتر شروع به صحبت کردن با شما خواهند کرد.

7. استراحت بدهید:

پرندگان از طریق تقلید یاد می گیرند و شما باید یک کلمه را تکرار کرده و آن را با یک روش بارها و بارها تکرار کنید، تا واژگان جدید را به طوطی خود آموزش دهید.با این حال، بهتر است که تعداد زیادی از تکرارها را در یک دوره آموزشی تمرین نکنید.

پنج یا شش کلمه کافی است که هر یک با یک زمان منحصر به پرنده کوچکتان بگویید و برای بیشتر پرنده ها چند بار در روز مناسب است.بیش از آن ممکن است برای طوطی خسته کننده باشد، و ممکن است علاقه اش را به آموزش از دست بدهد.

8. فشار نیاورید:

درست مثل این که مردم روزهای خوب و بدی دارند، وقتی نوبت یادگیری می شود، برای پرندگان هم همین اتفاق رخ می دهد. بعضی روزها، پرنده شما ممکن است بیش از حد خسته و یا حواس پرت باشد.

اگر به نظر می رسد که پرنده شما در یک زمان خاصی بی علاقه به نظر می رسد، یک روز استراحت کنید و یک بار دیگر مجدد امتحان کنید. سعی کنید ناامید نشوید. همه ما حالات مختلفی داریم و بنابراین طوطی های خود را نیز همینگونه ببینید.بیش از حد به آنها فشار نیاورید.

9. محدودیت ها را قبول کنید:

برخی از پرندگان یک کلمه جدید را کامل می گویند، در حالی که پرندگان دیگر تنها در ابتدا بخشی از کلمه را دریافت می کنند. چنانچه در بخش سرگرمی نمناک توضیح داده ایم بعضی از پرندگان هرگز نمی توانند یک کلمه را به روشنی یک انسان بیان کنند.

کلید آموزش پرنده، می تواند دادن پاداش به طور مداوم برای طوطی باشد که سعی می کند حتی بخشی از کلمه را بگوید، و این کار سپس تلاش می کند تا پرنده را کمی بالا ببرد تا بتواند کلمه را به طور کامل ادا کند.

با این حال، همه طوطی ها را نمی توان آموزش داد. بسیاری از آن ها در پاسخ به رفتارهای انسانی، مانند تلاش برای خداحافظی، هر بار که در باز می شود خداحافظی می کنند. با این حال، نسخه پرنده برای “خدانگهدار” ممکن است به جای کلمه واقعی، اعتراض یا صدای جیر جیر در باشد تا خود اصل کلمه خداحافظی.زبان و ارتباطات برای هر پرنده متفاوت است. از تلاش های این پرندگان برای راضی کردن و تعامل با شما حتی اگر کامل نباشند، تشکر کنید.

کارهایی که به حرف زدن طوطی کمک می کند

10. عشق بدون توجه:

صحبت کردن با کلمات انسانی تنها یکی از چیزهای شگفت انگیز است که طوطی ها به عنوان حیوانات خانگی ارائه می کنند.برخی از طوطی ها به خوبی صحبت نمی کنند، اما می توانید به آن ها یاد بدهید که فنون باور نکردنی را اجرا کنند، در حالی که دیگران اجرا نمی کنند، و بعضی ها ترجیح می دهند که آن ها را در آغوش گرفته و نوازش کنند. طوطی ها به دلایل مختلف می توانند به حیوانات خانگی خوبی تبدیل شوند.

اگر تلاش های طوطی شما خوب به نظر نمی رسد، به خاطر داشته باشید که هنوز آنها حیوانات خانگی تان هستند و آنها را دوست داشته باشید.

11.رابطه ای را با پرنده خود را ایجاد کنید.

پرندگانی که قادر به صحبت کردن هستند، حیوانات اجتماعی هستند. توسعه یک رابطه با صحبت کردن با آن ها بسیار مهم است، به طوری که به شما اعتماد کرده و به صدایتان عادت می کنند. توصیه می شود که در چند ماه اول وقت خود را با این پرنده سپری کنید و با صدای آرام با او صحبت کنید.

12.حتماً هر روز با پرنده خود بازی کنید.

این پرندگان در طبیعت هر روز تعاملات زیادی دارند و بسیاری از محرک ها را درگیر می کنند.برای زندگی گروهی، این پرندگان دوست دارند به خوبی معاشرت کنند.صرف زمان زیاد همراه با پرنده به شما کمک خواهد کرد تا رابطه خوبی را باهم برقرار کنید.

13.برنامه روتین خود را برنامه ریزی کنید.

مانند آموزش هر حیوان دیگری، صحبت کردن درباره پرندگان نیازمند جلسات آموزشی کوتاه، مکرر و منظم است. دقت کنید برنامه ای بسازید ، که بتوانید زمان و توجه خود را به آن معطوف کنید تا پتانسیل یادگیری او را به حداکثر برسانید.

یک برنامه تهیه کنید.جلسات تمرین را به مدت پنج دقیقه و دو تا پنج بار در روز محدود کنید. برای کار کردن با طوطی خود چندین بار در روز برنامه ریزی کنید.

14.وقتی که آموزش می دهید، پرنده را جلوی دهان خود نگه دارید.

این کار شما را مطمئن خواهد کرد که توجه پرنده را به خود جلب کرده اید.نزدیکی به ایجاد رابطه بین شما و طوطی تان کمک خواهد کرد، همچنین به تمرکز بر روی صداهایی که می خواهید ایجاد کنید نیز کمک می کند.

15.مطمئن شوید که پرنده تان لذت می برد.

مانند یک کودک، پرندگان هنگامی که یک حس خوب و جالب می بینند لذت می برند. با دادن پاداش ها، مانند رفتارهای خوب، و درگیر شدن با پرنده به روش هیجان زده، پرنده را تشویق کنید که از این بازی جدید زبانی لذت ببرد.

پس از اجرا، به این رفتار باید پاداش داده شود. این کار به پرنده کمک می کند که بداند که کار درستی انجام می دهد.از پاداش دادن به پرنده در هنگام صحبت کردن خودداری کنید. این کار اشتیاق او برای اجرایش را تقویت می کند.

روش های آمورش حرف زدن به طوطی

16 . به صحبت هایتان تنوع بدهید.

به پرنده خود انواعی از صداها را بدهید، نه تنها باید مطمئن شوید که آن ها سرگرم می شوند، بلکه تمایل طبیعی مغزشان را برای یادگیری با چیزهای جدید تحریک می کنید.برای آموزش یک کلمه آن را با تون های مختلف تکرار کنید مثلا با نشان دادن تخمه به او بگویید «تخمه می خواهی؟»، «تخمه دوست داری؟» تا طوطی راحت تر بفهمد در مورد چه چیزی صحبت می کنید.

کلمات را رسا و واضح و بلند بیان کنید و پس از تکرار کلمه در بار اول، آن را در جمله به کار ببرید. آزمایش کنید. شاید پرنده شما کم تر از یه سلام و چند کلمه را می گوید. اگر پرنده تان به خوبی پاسخ نمی ده،د یک چیز دیگر را امتحان کنید.

17. زمان های سرحالی طوطی را بشناسید.

طوطی ها نیز مانند انسان برخی ساعات روز حوصله ی حرف زدن یا تعامل ندارند. پس حرف زدن را به او در زمان هایی که شادتر و سرحال تر است آموزش دهید زیرا در این زمان طوطی بیشتر تولید صدا می کند. بهترین ساعت ها برای یادگیری در اغلب گونه های طوطی ساعت اولیه ی روز و پیش از غروب آفتاب هستند.

18. طوطی های وحشی باید به شما اطمینان کنند.

اگر طوطی شما بداند که شما برایش اهمیت قائل هستید ، طوطی نیز شما را دوست می دارد و به شما توجه می کند درنتیجه سریع تر یاد میگیرد زیرا برای دریافت و توجه بیشتر از شما طوطی تلاش می کند صدای بیشتری تولید کند.

برای جلب اطمینان طوطی روزی دو ساعت اجازه دهید آزاد باشد و در فضای خانه پرواز کند. البته طوطی را لوس نکنید و به او افراطی محبت نکنید زیرا به دلیل دریافت توجه و آزادی زیاد طوطی هایی که محبت زیاد دریافت می کنند تلاشی برای حرف زدن نمی کنند.

19. برای آموزش حرف زدن توجه طوطی را جلب کنید.

فاصله تان با قفس را حفظ کنید تا به طوطی استرس وارد نشود. بارها و بارها کلمات را تکرار کنید و با طوطی خوش برخورد باشید.

20. برای طوطی خود اسباب بازی بخرید.

برای شاد کردن طوطی یک تاب و چند گلوله ی رنگی در اختیارش بگذارید تا سریع تر یادگیری را آغاز کند . اگر طوطی شما حرف زشتی یاد گرفت او را تنبیه کنید پس اگر حرف زشتی را یاد گرفت با هر بار تکراراین حرف روی قفس پارچه ی سیاه بکشید. از مدت زمان کم شروع کنید و در صورتی که تکرار کرد به مدت تنبیه بیافزایید.